Gazze’deki çocuklar, açlığın pençesinde güçsüzleşmiş durumda. Etraflarına bakacak güçleri kalmayan bu minik bedenler, yaşam mücadelesi veriyorlar.
Ölümle yaşam arasında sıkışmış bir çocuğun neyi merak edebilir ki? Açlık, bu bölgedeki insanları derinden yaralamış durumda.
Küçük porsiyonlar için uzun kuyruklar oluşturuyorlar; bazen ise yiyecek bulamıyorlar.
BBC için çekim yapan kameraman, bu çocukların açlıklarına ve acılarına tanıklık ediyor. Güvenlik nedeniyle ismini veremediğim bu yerel kameraman, çocukların açlıkla ve ölümle nasıl başa çıktığını gözlemliyor.
Geçtiğimiz 19 aylık savaş döneminde, kameraman arkadaşım hastane bahçelerinde hayatta kalanların acı dolu çığlıklarına tanık olmaktan kaçınamıyor.
Fiziksel olarak mesafeli durmak saygı gerektirse de, yaşananlar onun zihninde sürekli dönüp duruyor.
Son zamanlarda, Han Yunus’taki bir hastanede açlık çeken beş aylık Sivar Aşur adlı kızı bulmak için çaba sarf etti. Sivar’ın yalnızca 2 kilogram ağırlığında olduğunu belirtmekte fayda var; oysa beş aylık bir bebeğin normalde yaklaşık 6 kilogram olması bekleniyor.
Sivar, birkaç gün önce hastaneden taburcu olmuş ve şimdi evinde. Kameraman, onun evini bulmak için büyük bir çaba gösterdi. Yerle bir olmuş evler ve çadırlar arasında kaybolan bir yaşam arıyor.
Geçtiğimiz günlerde ona “Nasılsın?” diye sorduğumda, “İyi değilim” yanıtını verdi. Han Yunus’ta İsrail ordusunun tahliye emri verdiğini belirtti ve “Ne yapacağımızı bilmiyoruz, gidecek bir yer yok” dedi.
Sonunda çabaları sonuç verdi ve tek odalı bir kulübede Sivar, annesi Necva ve nenesi Reem ile karşılaştı. Sivar, sessizce etrafa bakıyor; ciddi bir alerjisi olduğu için standart bebek mamasını tüketemiyor. İsrail’in yardımları engellemesi nedeniyle ihtiyaç duydukları mamaya ulaşamıyorlar.
23 yaşındaki annesi Necva, hastanedeyken bebeğinin durumunun stabil olduğunu ve doktorların taburcu ettiklerini ifade ediyor. Yanlarına yalnızca bir şişe mama alabilmişler.
Evde, bebeğin yeniden kilo kaybetmeye başladığını belirten Necva, “Doktorlar Sivar’ın durumunun iyiye gittiğini söyledi ama bence hala çok zayıf ve iyileşmedi. Ona bir tane mama verdiler, o da bitmek üzere,” diyor.
Sivar’ın yüzünde sinekler uçuşuyor. Necva, “Durum çok kötü,” diyor; “Sinekler geliyor, onu tülbentle örtüyorum ki hiçbir şey temas etmesin.”
Sivar, geçen Kasım ayında doğduğundan beri savaşın sesleriyle büyüdü. Bombaların, roketlerin ve patlamaların sesi sürekli etrafını sarıyor. İsrail drone’larının uğultusu ise her an kulaklarının dibinde.
Necva, “O bunları anlıyor. Tankların seslerini, uçakları, roketleri… Sivar bunları duyduğunda ağlamaya başlıyor, uyuyorsa uyanıyor,” diyor.
Gazzedeki doktorlar, birçok genç annenin bebeklerini emziremediğini ifade ediyor; zira kendileri de yetersiz beslenme sorunuyla karşı karşıyalar. Buradaki en büyük sıkıntı ise yiyecek ve temiz suya erişim.
Sivar doğmadan önce annesi Necva da yetersiz beslenme sorunuyla mücadele ediyordu. Hala yiyecek bulmakta büyük zorluk çekiyorlar. Her geçen saat, her dakika bu mücadele sürüyor: “Sınırlar kapalı olduğu için ve fiyatlar nedeniyle süt ya da bebek bezi alamıyoruz.”
22 Mayıs’ta İsrail ordusu, Gazze‘de gıda kıtlığı olmadığını iddia etti ve son günlerde ciddi miktarda bebek maması ile un gibi temel ihtiyaçların bölgeye girdiğini öne sürdü. Ancak uluslararası yardım kuruluşları ve bölgedeki uzmanlar bu iddiaları yalanlıyor.
Birleşmiş Milletler (BM) ve birçok yabancı hükümet temsilcisi, Gazze’de ciddi bir açlık yaşandığını defalarca dile getirdi. ABD Başkanı Donald Trump bile Gazze’dekilerin “açlık içinde” olduğunu ifade etti.
BM Genel Sekreteri Antonio Guterres, İsrail’in Gazze’ye gönderdiği yardımın “bir avuç” olduğunu belirterek tepkisini ortaya koydu. Filistinliler, “bu zalim savaşın belki de en acımasız döneminden” geçtiklerini dile getiriyorlar.
BM’ye göre Gazze’nin yüzde 80’lik kısmı, İsrail askerlerinin hedefi haline gelmiş durumda ve tahliye emirleri yayınlanıyor.
Tüm bu tepkiler ve yalanlamalar, Gazze’de yaşananlara eşlik ederken, Necva ve kızı Sivar gibi 2,1 milyon insanın yaşadığı gerçekler değişmiyor.
Necva, “Geçmişi ve geleceği düşünmüyoruz,” diyor. “Tek gerçek, şimdi, hayatta kalmak…”
