Nasa teleskopları, bu yıl içinde kaydedilen en şiddetli Güneş patlamalarına tanıklık etti.
Böyle dönemlerde, Güneş rüzgarı olarak bilinen elektromanyetik parçacık yüklü dalgalar, sürekli olarak Dünya‘ya çarparak etkisini gösteriyor.
Bu gökyüzü olayı, Güneş Fırtınası olarak adlandırılıyor ve Dünya‘daki teknolojik sistemler üzerinde önemli etkiler yaratabiliyor. Elektrik kesintilerine sebep olabilen bu durum, Uluslararası Uzay İstasyonu’ndaki astronotların daha fazla radyasyona maruz kalmalarına neden olabiliyor.
Ancak, elektromanyetik fırtınaların insan sağlığı üzerinde bilinen bir olumsuz etkisi bulunmuyor.
Güneş fırtınaları, Güneş’in doğal döngüsünün bir parçası olarak kabul ediliyor.
Bu yoğun enerji salınımı sırasında uzaya ışık, enerji ve Güneş parçacıkları püskürmektedir.
Güneş patlamaları esnasında açığa çıkan elektromanyetik radyasyon, ışık hızında hareket eder ve Dünya‘ya ulaşması sekiz dakikadan biraz fazla sürer.
Bu patlamalar, koronal kütle atımı (CME) adı verilen devasa olaylarla birlikte de meydana gelebilir. CME’ler, nispeten daha yavaş bir hızla, saatte milyonlarca kilometre ilerleyerek devasa patlamalar olarak tanımlanır.
Güneş fırtınaları, Dünya‘ya farklı yoğunluklarda ulaşabilir.
Güneş’ten gelen elektromanyetik enerji, atmosfere girdiğinde aurora olarak bilinen muhteşem ışıklar oluşturur. Bu olağanüstü gökyüzü olayı, Kuzey Işıkları veya Güney Işıkları olarak da bilinir.
Dünya üzerindeki etkileri
Güneş, sürekli hareket eden ve güçlü bir manyetik alan oluşturan elektrik yüklü sıcak gazlardan oluşmaktadır.
Bu hareketlilik, Güneş’in düzenli olarak sakin ve fırtınalı dönemler yaşamasına neden olur.
Yaklaşık her 11 yılda bir bu döngü zirve yapar ve Güneş’in kuzey ve güney kutuplarındaki manyetik alan yer değiştirir.
NASA’nın da dahil olduğu uluslararası bir uzman ekibine göre, mevcut Güneş Döngüsü 25, Aralık 2019’da başlamıştır.
Güneş’in 11 yıllık döngüsünde en az güneş aktivitesinin gözlemlendiği dönem solar minimum olarak adlandırılmaktadır.
Bu döngü, güneş lekelerinin (Güneş yüzeyindeki karanlık lekeler) sayısındaki değişimle belirlenir ve izlenir.
Minimum dönemde Güneş’te en az sayıda güneş lekesi mevcutken, aktivite arttıkça güneş lekelerinin sayısı da artış gösterir.
Döngünün ortası ise solar maksimum olarak adlandırılır. Bu dönemde Güneş’te en fazla güneş lekesi gözlemlenir ve manyetik kutuplar yer değiştirir.
Uluslararası uzmanlar, Güneş’in geçtiğimiz yıl solar maksimum dönemine ulaştığını belirtmektedir.
Güneş lekeleri, çevrelerine göre daha soğuk olduklarından daha koyu görünür. Benek gibi görünen bu devasa lekelerde ışık ve enerji patlamaları meydana gelir.
Bu lekelerin çoğu, Dünya ile aynı büyüklükte veya daha büyük olabilmektedir.
Solar fırtınalar, 11 yıllık döngünün maksimum döneminde daha sık bir şekilde meydana gelir.
